Op weg terug naar Nederland, thumbs up for Canada!

Op dit moment zit ik op het vliegveld, ik heb net Glenn en Heidi gedag gezegd (en een hele rede gehouden over dat ze in de zomer echt naar Nederland moeten komen), ben door de security heen en zit nu bij de gate te wachten op mijn vlucht.

Toen ik naar de bag drop ging, wist ik wel dat mijn koffer iets zwaarder was, maar dat het 6,5e kilo (!) zou zijn, had ik zelfs niet verwacht. Ik was even bang dat ik het moest overdoen in twee verschillende koffers, maar ik mocht ook een extra fee betalen en dan kon het in 1 koffer blijven. Pfieuw!

Twee dagen terug hebben we Jeroen en Tarra weggebracht naar het vliegveld. Zo dapper als ik nog schreef dat ik dankbaar was voor elke seconde die we samen hebben gehad, zo hard heb ik gehuild bij ons laatste avondeten. Het was heerlijk om 2 weken lang een broer en zus bij me te hebben, ik voelde me zonder hen een beetje geamputeerd. Gelukkig hebben we whatsapp, facetime, skype en e-mail. En hoera, in augustus zien we elkaar weer :-)

Natuurlijk heb ik ook de afgelopen dagen niet stilgezeten, want als je in Canada bent, moet je alles eruit halen wat erin zit. Zondag zijn Glenn, Heidi en ik naar Grandville Island geweest. Dit is een deel van de stad waar een grote markt is waar ik mijn ogen uitkeek, maar wat ik het allerleukste vond was alle artistieke winkels en galerieën die er waren. We hebben een man aan het werk gezien in een glasblazerij, er was een houtbewerkerij (?) en ik heb een te gek schilderij gekocht van een inukshuk, het symbool van Canada. Ook zijn we naar het voormalig Olympisch Dorp geweest, dit was groot!

Vandaag was mijn laatste dag en zijn we naar de Richmond Olympic Oval gegaan, de baan waarop de schaatsers van de Olympische spelen hebben gereden. Dit gebouw was echt heel cool! Het was ook heel leuk om te zien dat ze het nu nog steeds gebruiken, ook al is het wat aangepast. Er waren conferentie kamers, een yoga studio, een fitness plek en op de plek waar 'the oval' was, spelen ze nu ijshockey.

Daarna zijn we naar een park geweest aan het strand, vanwaar de grote en kleine vissersboten vertrekken. Er was een mooi klein Japans tuintje en we hebben een stukje gewandeld. Na wat heerlijke sushi zijn we naar the White Rocks gegaan (ook het strand, maar dan met een boulevard en MEGA grote huizen) en naar een ander strand waarvan ik de naam niet meer weet.

Er zijn nog een aantal dingen die me opgevallen zijn of die ik vergeten ben eerder te melden:

* Toen we in Whistler waren, en we in skikleding in een fancy restaurant gingen eten, waren we ook nog onze creditcard vergeten! Tarra is stiekem er tussenuit geslopen om terug te lopen naar ons hotel. Ondertussen heeft Jeroen een dessert gegeten en koffie gedronken!
* De huizen/gebouwen hier zijn vooral gebouwd van hout. Er zijn weinig huizen van steen, simpelweg omdat er weinig steen te verkrijgen is. De huizen/gebouwen bestaan vaak niet langer dan 50 jaar. Het is namelijk goedkoper het huis te slopen en een nieuwe te bouwen dan te renoveren. Best zonde, want er zijn weinig echt oude gebouwen in Canada. Als je dit vergelijkt met Nederland.. Het heeft toch wel wat al die oude (grachten)panden.
* Iedereen hier is SUPER SUPER vriendelijk en beleefd. Daar kunnen behoorlijk wat Nederlanders nog wat van leren..
* Jeroen en ik hebben een nieuw woord geleerd: Hooky. Nooit van gehoord. Voor de mensen die willen weten wat het betekent: google maar :-)

Zo, het zit erop! Ik ga zo boarden en nieuwe films kijken in het vliegtuig (tof, omdat het nu januari is, zijn er andere films dan op de heenweg). Ik heb ongelofelijk veel gezien, gedaan, meegemaakt! Thumbs up for Canada! Het was echt geweldig, maar het is ook goed om weer naar huis te gaan. Even weer 'back to normal' met een heel lief vriendje dichtbij een bruine boterham met kaas als ontbijt!